Relacja dokumentalna o całkowicie nieznanych w Polsce zażartych walkach toczonych od 16 lutego do 10 marca w rejonie Lubania na Dolnym Śląsku przez 3 Armię Pancerną Gwardii dowodzoną przez gen. Pawła Rybałkę oraz niemiecką 17 Armię Pancerną.

Wehrmacht do ataku na Lubań, zajęty częściowo 23 lutego przez oddziały radzieckie, rzucił wszystkie dostępne jeszcze siły, w tym 5 dywizji pancernych i 1 dywizję piechoty oraz znaczne siły lotnicze. W wyniku umiejętnego dowodzenia i ogromnej woli walki wojska niemieckie pokonały znacznie silniejszego przeciwnika. Dlatego w czasach Polski Ludowej nie wolno było zajmować się tymi wydarzeniami ani o nich pisać. Znaczenie bitwy o Lubań polegało na odblokowaniu strategicznie ważnej dla Niemców magistrali kolejowej łączącej południowe Niemcy ze śląskim okręgiem przemysłowym i z rejonem Wałbrzycha ("Riese"). Planowano także wyprowadzenie kontrataku w celu przerwania okrążenia Wrocławia, lecz na taką operację Niemcy nie mieli już siły. Jednak niemieckie zwycięstwo pod Lubaniem zablokowało sowiecką ofensywę w kierunku Zgorzelca i Drezna.