...Wiedziałem, że ostatni odcinek łączący lagunę ze stałym lądem jest bardzo długim mostem i to nie dodawało mi odwagi. W czasie wyładowań atmosferycznych jazda po Ponte della Libertà, może być bardzo niebezpieczna. Ale teraz za późno, już nie miałem odwrotu. Gdy wjechałem na most, zrobiło się niespodziewanie cicho. Wiatr ustał, by po paru sekundach wybuchnąć z podwójną mocą. Huragan zrywami zaczął spychać samochód z szosy. Na szczęście most miał po dwa pasy jezdni, a ja byłem jedynym jadącym na lagunę. Burza rozszalała się na dobre. Wichura rzucała samochodem raz w jedną, raz w drugą stronę jezdni, z wielkim trudem trzymałem kierownicę. Ogarnął mnie lęk. Przede mną ponadkilometrowy odcinek mostu. “Wenecja wita mnie burzliwie; piękny początek” – pomyślałem i w tym samym momencie na tle rozjaśnionego piorunami nieba zobaczyłem ciemne kontury miasta. Niebo znowu się pokryło ciemno ołowiową barwą i świat wokół mnie utonął w mroku. Olbrzymie detonacje grzmotów wstrząsnęły powietrzem, a widok błyskawic zapierał mi dech w piersiach i paraliżował. Obserwowałem nie bez obaw to piękne, a zarazem groźne....