Druga wojna światowa na Froncie Wschodnim.

„Któż nie zna Lopka? Lopek i kropka” – taki refren powtarzała rozbawiona Warszawa lat 20 i 30. XX wieku, mając na myśli doskonałego komika, świetnego aktora i, jak się okazuje, również wspaniałego narratora, Kazimierza Krukowskiego (1901-84).

Mój lejtnant – to nie kolejny obraz wojny z zwycięskimi marszami i bohaterskimi wyczynami.

Stanisław Wasylewski (1885-1953) – jeden z największych, choć dziś zapomnianych nieco, polskich pisarzy sławiących historię swego kraju.

Wspaniała dwutomowa panorama dziejów Polski końca XV wieku, czasów panowania króla Olbrachta, królewskich prób ograniczenia siły możnowładztwa, przygotowań do wyprawy wołoskiej i jej tragicznego finału („Za króla Olbrachta wyginęła szlachta”). Tę zapomnianą już nieco historię naszej ojczyzny poznajemy poprzez losy postaci reprezentujących wszystkie ówczesne warstwy społeczne: magnatów, dworzan, rycerzy i knechtów, mieszczan i prostych ludzi. Kierowani przez autora próbujemy rozszyfrować tajemnicze napisy wyryte w skale na zamku w Tustaniu (okolice Drohobycza), i idąc tą drogą odwiedzamy Lwów i stołeczny Kraków, bierzemy udział w mieszczańskich zabawach i rycerskich turniejach, przeżywamy miłosne zawody naszych bohaterów, próbujemy rozwiązać ich grzechy przeszłości, w końcu poznajemy królewskie plany, w których nasi bohaterowie biorą bezpośredni udział, uczestniczymy w wielkich zmaganiach wojennych. Wszystkie przewijające się tam postacie

Wspaniała dwutomowa panorama dziejów Polski końca XV wieku, czasów panowania króla Olbrachta, przygotowań do wyprawy wołoskiej i jej tragicznego finału („Za króla Olbrachta wyginęła szlachta”). Tę zapomnianą już nieco historię naszej ojczyzny poznajemy poprzez losy postaci reprezentujących wszystkie ówczesne warstwy społeczne: magnatów, dworzan, rycerzy i knechtów, mieszczan i prostych ludzi. Kierowani przez autora próbujemy rozszyfrować tajemnicze napisy wyryte w skale na zamku w Tustaniu (okolice Drohobycza) i idąc tą drogą poznajemy miłosne historie naszych bohaterów, próbujemy rozwiązać ich grzechy z przeszłości, odwiedzamy Lwów i stołeczny Kraków, bierzemy udział w mieszczańskich zabawach, rycerskich turniejach, pojedynkach. W końcu poznajemy królewskie plany, w których nasi bohaterowie biorą bezpośredni udział.

W autorskim wstępie czytamy: „Kiedy Maria Anna księżna Wirtemberska namawiała starą swą matkę, Izabelę z Flemmingów Czartoryską, by ta poszła do spowiedzi, pani na Puławach oświadczyła pół serio, pół żartem: Moja Marysiu, gdy powiem księdzu wszystko, com w życiu dokazywała, spojrzy na mnie, nie uwierzy i będzie myślał, że kłamię!” Istotnie, losy tej księżnej, która przeżyła prawie 90 lat (1746 -1835), były tak barwne, że starczyłyby na kilka biografii. „Pełna uroku, płocha i zalotna dama lekkomyślnego rokoka, bohaterka wielu skandalicznych romansów o europejskim zasięgu, a zarazem głęboka patriotka, gorąco oklaskująca postępowych mówców na Sejmie Czteroletnim, patronka Kościuszki, wreszcie autorka pierwszych książek dla ludu i twórczyni polskiego muzealnictwa, w wieku lat trzydziestu pięciu sama podkreśliła dwa dominujące w jej życiu uczucia: miłość do dzieci i miłość do ojczyzny.

Wspaniała dwutomowa panorama polskich losów w drugiej połowie XIX wieku. Autorka, urodzona na skraju Puszczy Kampinoskiej, związana jest od dzieciństwa z krajobrazem i historią swojej ziemi.