„CIEMNOOKA” to przejmująca i pełna miłości opowieść psychologiczna, o kondycji emocjonalnej współczesnego człowieka, poszukującego wartości, w rozedrganym, agresywnym świecie. Młody naukowiec Jacek Szanecki, pasjonat i trochę fantasta, pochłonięty pracą nad rozwikłaniem tajemnicy niewykorzystanych obszarów mózgu, nagle dowiaduje się, o zamknięciu brata w szpitalu psychiatrycznym. Czy zdoła on rozszyfrować wskazówki zapisane w tajemnicy życia? Książka opowiada o miłości, medycynie, chorobie, i pokonywaniu słabości, a kolejne wydarzenia są tajemnicze i zaskakujące. Choroba psychiczna jest źródłem refleksji na temat filozofii przyrody, sensu życia, religii i pytań, które stawiają sobie młodzi bohaterowie, w obliczu zagrożeń, które niesie zgoda, na normy przyjęte od innych. Akcja zawiera wątki sensacyjne, przedstawia dramatyczną walkę, o własne widzenie świata, otwiera przed czytelnikiem tajemniczy ogród wyobraźni.

KORALIKI to najnowszy tom wierszy Jana Strządały, obejmuje utwory napisane w latach 2014-2015.

Wizyta niezupełnie Obcej Pani – Dzień dobry – powiedział Kowalik, gdy wszedł do swego mieszkania i na kanapie zobaczył niezupełnie Obcą Panią. – Przyszedł pan nareszcie. Proszę podejść, muszę zobaczyć, bo coś tak panu pod krawatem się błyszczy – zamruczała niezupełnie Obca i założyła nogę na nogę, odsłaniając gołe kolana. Kowalik posłusznie zbliżył się i stanął tuż przed nią. – Ach to tylko się Panu lekko rozchylił zamek w spodniach – zauważyła i wsuwając palce za pasek spodni, przyciągnęła go bliżej. – Tak się dzieje, gdy za często się rozpina spodnie – powiedziała z wyrzutem. – Przysięgam, że nie rozpinam częściej niż należy – zapewnił Kowalik. – Już ja wiem, o czym mówię. Ja się znam na zamkach. Zamki kryją bardzo często tajemnice – powiedziała niezupełnie Obca i zaczęła powoli obsuwać suwak zamka. – Ogromnie lubię tajemnice – już cichszym głosem...

„Poezja Jana Strządały, w języku i formie współczesna, wywodzi się również z tych dawnych metafizycznych źródeł. Sednem jest tutaj doznanie i przeżycie n a t u r y w jej świetlistym pięknie; przeniknięte słonecznym światłem, światłem ziemskim, w perspektywie Boskości.

Pierre jest koncepcją człowieka, który pomimo funkcjonowania na początku nowego wieku, pozostaje trochę poniewczasie i przywołuje nasze wyobrażenie człowieka z doby humanizmu, wspominanego już tylko podczas lekcji języka polskiego.

W czasie tej podróży przemierzyłem tysiące lat i poznałem liczne kultury. Podróż w okolicach Paryża miała charakter spotkania z teraźniejszością lub historią niedawną, im dalej w stronę Loary tym bardziej cofaliśmy się w czasie. A u brzegów Atlantyku kończyliśmy naszą podróż w epoce megalitu.

Rowerem na koniec świata To podróż prawdziwie magiczna... I nie tylko sama podróż. Książkę czyta się rewelacyjnie. Widać, że napisana jest z rozmysłem, a przy okazji Autorowi nie brakuje talentu. ...Przeniosłam się na chwil kilka do innego świata. I znów zachciało mi się odwiedzić Francję. Tym razem może już nie Paryż, ale właśnie zamki nad Loarą. Poczuć podmuch wiatru we włosach... Bardzo podoba mi się narracja tej książki... Ewa Chani Skalec