Publikacja nie jest encyklopedią ani podręcznikiem historii judo w Polsce. Nie uzurpuje sobie również prawa do antologii, chociaż fakty i wydarzenia zostały przedstawione chronologicznie. Ogranicza się do osób, faktów i wydarzeń bezpośrednio lub pośrednio związanych z igrzyskami olimpijskimi, widzianych oczami ludzi uczestniczących w przygotowaniach do nich. Wartość publikacji leży w jej subiektywizmie, postrzeganiu sportu z różnych punktów widzenia: ludzi zarządzających – działaczy, trenerów, osób wspierających, oceniających – sędziów, a przede wszystkim uczestników igrzysk – zawodników. Nierzadko ci sami ludzie występowali w różnych rolach: początkowo zawodników, następnie trenerów, szkoleniowców, działaczy, sędziów czy pracowników naukowych. Jest to historia polskiego judo pisana życiorysami jej twórców.

Druga, po „bom pełen sprzeczności” książka pełna życia spisana wierszem. Nowe i te same przeżycia, nowe i zmodyfikowane przez życie myśli, nowe wrażenia zabarwione wrażliwością, uczuciowością i ... mądrością. Ciąg dalszy zaglądania w głąb siebie, w głąb ludzi, w głąb natury, celem poszukiwania niemożliwych do odnalezienia odpowiedzi i wyjaśnień na zrozumienie świata przez lirycznie nastawionego do życia człowieka dla którego poezja jest niedoskonałością opisu, jest ciągłym brakiem słowa i ciągłą modyfikacją spostrzeżeń, uczuć i myśli. Dla którego poezja jest wiecznie żywa i jest prawdziwą wolnością słowa.

Osoby, które dorastały w czasach wiecznych piór, maszyn do pisania i kalek często nieufnie i z dużym dystansem odnoszą się do nowych technologii. Obawiają się, czy poradzą sobie z obsługą komputera albo programami, które wydają się być skomplikowane i trudne do opanowania. Całkiem niesłusznie! Nowoczesne aplikacje do edycji tekstu są proste w obsłudze a korzystanie z nich nie tylko usprawnia pracę, ale czyni ją przyjemną i kreatywną. Koniec ze skreśleniami, przepisywaniem listów i korzystaniem z korektora, gdy się pomylisz, lub zmienisz zdanie! Koniec z mozolną kaligrafią i bibułą do atramentu!

Zbiór podań i legend związanych z różnymi miejscowościami i regionami Polski, w opracowaniu znanych autorów - zarówno klasyków literatury polskiej, jak i pisarzy współczesnych. Bohaterami podań są znane wszystkim postacie, m.in. Piast, król Popiel, Janosik czy Bazyliszek.

Autor książki próbuje znaleźć przyczyny, które w ostatnich dwudziestu latach doprowadziły do tak znacznego nasilenia aktów przemocy w Indiach, że przyjęła ona w istocie postać endemiczną. Konflikty kastowe i wyznaniowe, krwawe rozruchy pomiędzy muzułmanami i hindusami, wojna domowa w Pendżabie i Kaszmirze, działania skrajnych ugrupowań lewackich w środkowych Indiach oraz powstańców w Asamie i Nagalandzie zdają się przeczyć rozpowszechnionej tezie o Indiach kierujących się starożytną tradycją ahinsy, czyli nie-przemocy.

„Ławka” Jerzego Jaworskiego to nastrojowa powieść z miłością w tle.

Opowieść pełna wdzięku i humoru o zwierzątkach obdarzonych cechami ludzkimi. Dziecko z zapartym tchem śledzić będzie przygody Ropucha, Szczura Wodnego i Kreta, w pełni utożsamiając się z tymi bohaterami.

Pierwsza tak obszerna monografia orderu ustanowionego przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1765 roku. Był to drugi w dziejach Polski order, po Orderze Orła Białego. Był nadawany przez króla, a następnie przez władze Księstwa Warszawskiego, a w Królestwie Polskim (1815-1830) przez cara rosyjskiego.

Jedna z ciekawszych premier II polowy 2017 r. − trzeci tom opowiadań Ryszarda Lenca. „Ostatni ogród” to zarówno opowieści współczesne, jak i odnoszące się do antycznej lub nawet dawniejszej przeszłości (nieprzypadkowo Urszula Kozioł nazwała kiedyś Lenca następcą Jacka Bocheńskiego). Jest tu szalony karnawał w Toskanii, tajemniczy wspaniały dziki ogród, pierwsza lalka Hansa Bellmera, kopalniany szyb, którym zjeżdża się do Hadesu, wakacyjna rezydencja, goszcząca greckich bogów, tancerz, który… nie tańczy. A nawet mała ptasia królewna.

Co nowego w najbardziej rozpowszechnionym pakiecie biurowym?