Wykradzione z będącego w innym wymiarze Imperium Morgii, magiczne artefakty Heka i Nechacha, na przestrzeni tysiącleci trafiają w ręce wampirów. Ukryte w miejscu, które znają tylko one i strzeżone przez ich potomków, są niedostępne dla prawowitych właścicieli oraz królowej Asses, sprawcy kradzieży.

Życie Rose od urodzenia nie było łatwe. Wychowana w domu dziecka i pozostawiona samej sobie zawsze pragnęła, aby świat otworzył się dla niej. Kiedy pewnego dnia zostaje porwana, przez tajemniczego mężczyznę wszystko wywraca się do góry nogami. Pieniądze i władza są na wyciągnięcie ręki, gdy okazuje się, że jest ona córką zmarłego tragicznie bogacza. Nowy świat jest mroczny i początkowo niezrozumiały dla 25 latki, jednak dość łatwo zaczyna wchodzić w relacje ze swoim porywaczem, który jednocześnie okazuje się jej wybawcą. Mroczna otchłań pożądania i perwersji zaczyna pochłaniać dwoje zupełnie obcych dla siebie ludzi.

Kolejna, piąta książka tym razem z wyborem wierszy z 2018 roku. Jak i w poprzednich czterech są to moje spostrzeżenia z codzienności, przemyślenia i refleksje nad różnorodnością zdarzeń i myśli, impulsy i chwile, które według mnie warte były zamknięcia w słowach.

W ziemię na terenie ośrodka wojskowego Stanów Zjednoczonych Europy uderza sonda wysłana przez obcą cywilizację. Tuż przed trafieniem w powierzchnię planety obiekt emituje wiązkę energii, która zmienia strukturę materii w tym miejscu, co pozwala jej przeniknąć w jej głąb. Ma to jednocześnie wpływ na pięcioro pracowników laboratorium, którzy jako jedyni przeżyli to zdarzenie. Po opuszczeniu przez nich szpitala ich organizmy mutują. Wokół nich zaczynają się dziać trudne do wyjaśnienia zjawiska. Kilka dni później do jednego z polskich portów zawija żaglowiec z załogą nieznanego pochodzenia. Na brzeg schodzą postacie rodem z innej epoki. Wśród nich są dwie osoby posiadające wiedzę tajemną i władające magią. Kiedy okoliczności sprawiają, że laboranci spotykają się z magami, na Ziemi zaczyna padać czarny deszcz.

Ola Semeniuk-Branny mieszka w Rybniku. Tworzy od niespełna dwóch lat, ten tomik wierszy jest poświęcony jej zmarłej matce. “nigdy nie interpretuję tego o czym piszę, czytelnik odbierze dany wiersz po swojemu i tłumaczenia są zbędne”. Ola

To jest książka o miłości. Napisano mnóstwo książek i historii o miłości. Dla każdego, jego historia uczuć jest wyjątkowa. Historia, którą ja opisuję jest jedną z wielu, pomiędzy rozmaitością charakterów, osób, tym co dla nich ważne lub stanowi o ich problemach, refl eksjach. Każdy z nas był kiedyś zakochany albo jest zakochany. Każdy ma jakieś lepsze lub gorsze opinie o sobie, rozterki, jest mniej lub bardziej zadowolony z siebie, swojego życia. I o tym także jest ta książka.

Kolejny, czwarty tom moich poetyckich zmagań z myślami. Jest to wybór wierszy napisanych przeze mnie na przestrzeni 2017 roku. Są to zamknięte w wierszowanych strofach ślady mojej obecności w sobie, pomiędzy ludźmi i w kolorycie natury. Przemyślenia, wnioski, niekłamany zachwyt nad złożonością codzienności, która swym bogactwem zjawisk uruchamia wewnętrzną potrzebę wyrażenia uczuć i odczuć. Która w swej niedoskonałości uruchamia skalę słów, za pomocą których staram się odnaleźć w jej chaosie człowieka.

Porywająca opowieść o niezwykłej przyjaźni, walce ze słabościami i spełnianiu marzeń.

PONIŻEJ LINK DO AKTUALNEGO WYDANIA: https://www.wyczerpane.pl/obowiazkowa-elektronizacja-zamowien-publicznych-wyd-ii.html

„Poezja Jana Strządały, w języku i formie współczesna, wywodzi się również z tych dawnych metafizycznych źródeł. Sednem jest tutaj doznanie i przeżycie n a t u r y w jej świetlistym pięknie; przeniknięte słonecznym światłem, światłem ziemskim, w perspektywie Boskości. Pod delikatną tkanką tej poezji kryje się siła niezwykła, duchowa; siła przeciwstawiania się rozpaczy, nihilizmowi, katastrofizmowi, pesymizmowi. Przeciwstawiania się zwątpieniu i beznadziei trawiącym współczesny świat – temu wszystkiemu, co w sposób zgoła niszczycielski wpływa na duchowość człowieka, ulegającego nawet podświadomie presji mrocznych tendencji....” Bohdan Pociej, “SYCYNA” Nr 17(95) 1998. Strządała to poeta żarliwy, z odwagą poruszający się na przeciwstawnych biegunach świata zmysłowego i zrodzonego z ludzkich pragnień, lęków, fascynacji. Ton jego wierszy jest niepodobny do innych: wyrazisty, samodzielny, niepokojący. "Pamięć Ciała bawi się moim sercem" to najnowszy tom wierszy Autora