Planner i Kalendarz na lata 2020-2024.60 miesięcy; każdy na dwóch stronach. Idealny do planowania i zapisywania wszelkich informacji dotyczących np. odnowienia polis, sadzenia roślin, ważnych dat itp; może służyć jako pamiętnik, dziennik, kalendarz czy też po prostu notatnik zastępujący 5 rocznych kalendarzy. 5 lat w jednym miejscu! Doskonały dla Ciebie oraz na prezent! • 5 lat w jednym kalendarzu • 60 miesięcy, każdy na dwóch stronach • 220 stron, rozmiar 8,5"x11" czyli 21,59x27,94cm • Miejsce do wpisywania urodzin, haseł, celów, notatek, informacji osobistych, planów i marzeń • Wszystkie polskie Święta i inne ważne daty

Planner i Kalendarz na lata 2020-2024.60 miesięcy; każdy na dwóch stronach. Idealny do planowania i zapisywania wszelkich informacji dotyczących np. odnowienia polis, sadzenia roślin, ważnych dat itp; może służyć jako pamiętnik, dziennik, kalendarz czy też po prostu notatnik zastępujący 5 rocznych kalendarzy. 5 lat w jednym miejscu! Doskonały dla Ciebie oraz na prezent!

“Alfabet szczęścia 1. Miłość. Błogosławieni. Niebo. Bóg” - to pierwszy z czterech tomów. Książka: „Alfabet szczęścia” „mówi” o alfabecie, ale w szczególny i nietypowy sposób, ze względu na to, że pomaga znaleźć to, co szukamy całe życie - prawdziwą radość. Nazywałbym moją książkę „Podręcznikiem szczęścia”. Coś gotowego. Coś subtelnego. Coś pożytecznego. Coś prostego. Coś na wyciągnięcie ręki dla każdego…

Lidia Zawadzka - poetka, autorka, ciemno czerwona dusza z Krakowa. Wydaje książki od ostatniego kwartału 2016r. Poezja dla dzieci - ilustrowana książeczka zabawna i edukacyjna "Niezwykłe przygody w świecie przyrody" (2017). Poezja dla dorosłych - "Warkocz słów wiatrem zaplatanych(2016,wznowienie 2019), "Na skrzydłach Davida" (2017) dwujęzyczna polsko-angielska, album poetycki "Krwisty atrament" (marzec 2019),"Z kieszonki do kieszonki"(kwiecień 2019),"BASTET"(maj 2019)i obecna "POEMINI" (maj 2019)W lipcu tego roku ukaże się powieść (Mini, może midi?) "SUCHY DESZCZ"

Wciągająca powieść obyczajowo-psychologiczna, której fabuła oparta jest na zaskakującym spotkaniu czterech kolegów z tej samej klasy po pięćdziesięciu latach od ukończenia szkoły. Okazją jest czterechsetlecie Akademii, starego liceum do którego uczęszczali. Przyjaciele nie pamiętają już swoich imion, tylko pseudonimy. Każdy z bohaterów powieści kryje w sobie jakąś tajemnicę leżącą mu na sercu. Przyjaciele spotykają się kilkakrotnie i wspólnie zwiedzają Akademię i jej otoczenie, teren historyczny i niezwykły. Towarzyszą im zaskakujące rozmowy i nieoczekiwane reakcje - poważne żartobliwe i refleksyjne. W trakcie kilku dni rozmawiają o przeszłości i teraźniejszości, oceniają zaszłe zmiany. Wizyta w starym zakonie odkrywa przed nimi mroczne tajemnice i niewyjaśnione historie jego przeora. Efektem odwiedzin i spotkań są cztery portrety, bardziej wspomnieniowe, niż rzeczywiście malowane przez jednego z bohaterów powieści. I jeden własny.

Mundus senescit - świat się starzeje. W tych słowach zamyka się nie tylko pierwotne przesłanie tego zwrotu, że złoty wiek ludzkości zamknął się wraz z wrotami ziemskiego raju. Nasz świat się, bowiem nie tylko zastarzał, ale wraz z postępującą starością skurczył. Dawniej na ziemi było dość przestrzeni, by mogli na niej zamieszkiwać psiogłowcy, gramanci, ludzie o zrośniętych ustach, pożywiający się jedynie ziarnem i napojami pitymi przez słomkę, gdzie pasł się katoblepas, który podniósłszy znad ziemi swój ciężki łeb powalał wrogów nieznanym nikomu sposobem, gdzie Prestor Jan, władca najpotężniejszego chrześcijańskiego państwa na świecie, podejmował swoich poddanych i przychodniów przy stole, przy którym nikt się nie upijał, ile by trunków nie wypił. (ze wstępu) Zbigniew Brzeziński (ur. 1973 r.) - kielczanin pochodzący z Suchedniowa, związany ze Świętokrzyską Fundacją Góry Historii i Stowarzyszeniem Artystycznym Ankh; wędrowiec - laureat Super Piechura Świętokrzyskiego 2016 i caminista. Do pisania opowiadań wrócił w 2014 roku po ponad dwudziestu latach przerwy. Publikuje swoje historie pod pseudonimem Wilk który jest na portalu Fantastyka.PL. Tam też po raz pierwszy ukazały się wszystkie opowiadania zamieszczone w tym tomiku. Każda z tych opowieści trafiła też do Biblioteki, czy zbioru najlepszych opowiadań, jakie dodano na tym portalu.

...Wiedziałem, że ostatni odcinek łączący lagunę ze stałym lądem jest bardzo długim mostem i to nie dodawało mi odwagi. W czasie wyładowań atmosferycznych jazda po Ponte della Libertà, może być bardzo niebezpieczna. Ale teraz za późno, już nie miałem odwrotu. Gdy wjechałem na most, zrobiło się niespodziewanie cicho. Wiatr ustał, by po paru sekundach wybuchnąć z podwójną mocą. Huragan zrywami zaczął spychać samochód z szosy. Na szczęście most miał po dwa pasy jezdni, a ja byłem jedynym jadącym na lagunę. Burza rozszalała się na dobre. Wichura rzucała samochodem raz w jedną, raz w drugą stronę jezdni, z wielkim trudem trzymałem kierownicę. Ogarnął mnie lęk. Przede mną ponadkilometrowy odcinek mostu. “Wenecja wita mnie burzliwie; piękny początek” – pomyślałem i w tym samym momencie na tle rozjaśnionego piorunami nieba zobaczyłem ciemne kontury miasta. Niebo znowu się pokryło ciemno ołowiową barwą i świat wokół mnie utonął w mroku. Olbrzymie detonacje grzmotów wstrząsnęły powietrzem, a widok błyskawic zapierał mi dech w piersiach i paraliżował. Obserwowałem nie bez obaw to piękne, a zarazem groźne....

Józef Jan Gałecki - mgr sztuki Akademii Muzycznej w Łodzi, absolwent Aula Koncertowa AM w Łodzi Podyplomowego Studium Kierowania Działalnością kulturalną na Uniwersytecie Warszawskim, nauczyciel muzyki, kompozytor, autor tekstów. Członek zwyczajny Stowarzyszenia Autorów ZAiKS: Sekcji B - Autorów Muzyki Rozrywkowej i Tanecznej i Sekcji D - Autorów Małych Form Literackich oraz Sekcji Literackiej Związku Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR. Kierownik zajęć pozalekcyjnych w łódzkich szkołach średnich (1963/90); dyrektor Zakładowego Domu Kultury Łódzkich Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Obrońców Pokoju „Uniontex” (1974/93); członek Rady Programowej Komitetu ds. Radia i Telewizji (1981/89); założyciel i kierownik artystyczny Dziecięcego Zespołu Estradowego „Sezamki” (1983-2003) oraz Grupy Wokalnej „Amabile” (1974/93); długoletni nauczyciel, wychowawca i animator kultury; autor i reżyser widowisk i koncertów estradowych. Więcej na stronie: www.josgal

Klęczy cisza niezmącona Od autora do wyd. 2 Moje zainteresowania poezją w szczególnej mierze ukształtowały przeżycia osobiste i Australia, gdzie mieszkałem ponad 20 lat. To wyjątkowy kraj, wyjątkowy kontynent. Dla mnie jest ucieleśnieniem przestrzeni, nieskończonej przestrzeni oraz ciszy. Australia jest upalna, nostalgiczna, pastelowa, stara. Jest również zielona, kolorowa, potrafi też być przejmująco zimna. Największym przeżyciem w moim życiu była pięciomiesięczna podróż po Australii, samochodem z przyczepą kempingową. Objęła ona stany Południowej Australii, Zachodniej Australii, Wiktorii i Tasmanii. Łącznie ponad 17.000 km. W drodze do Australii Zachodniej w Nullarbor (nazwa ta oznacza bezdrzewną pustynię) robiłem „objazd” kamerą video, okrąg 360 stopni. Wokół pustka, teren całkowicie płaski, pokryty bardzo niskimi krzewami, buszem australijskim aż po horyzont. Tylko w jednym, jedynym miejscu, w odległości kilku kilometrów dojrzałem pojedyncze, samotne drzewko, nawet nie drzewo. Zbliżało się wtedy ku wieczorowi. Było bardzo ciepło. Zachwycające kolory nieba, człowiek sam ma sam z sobą, przestrzenią, rozgrzaną ziemią i ciszą. Przyszło mi wtedy na myśl, że tutaj nawet największy bezbożnik zacznie wierzyć w Boga. Poczuje i zrozumie własną małość i otaczające go piękno. Zrozumie, że on się nie liczy. Było to głębokie przeżycie, pozytywne i w jakiś szczególny sposób zniewalające. W takim momencie człowiek staje się poetą. Pisząc wiersz piszę często o czymś, czego naprawdę nie pojmuję, lecz co mnie nurtuje. To śmieszne, ale nauka niewiele pomogła mi zrozumieć. Jest użyteczna w sensie zgromadzenia pewnej wiedzy, tak, ale nie mądrości. Do tego dochodzi się samemu popełniając niekiedy fatalne błędy i ponosząc ich konsekwencje. Moja poezja to błądzenie w poszukiwaniu prawdy, piękna i uspokojenia.

W niezliczonych Dziejach Ziemi Czas nowelizował Rozmiar pojęć Poprzez nauki proporcje Jakby nie patrzeć Epoka kamienna I Średniowiecze Prawie Zniknęły Boom wynalazków Jak model Rolls Royce Święci triumfy Tylko w sercu Jakiś smutek Zamieszkał na stałe.