Książka zawiera zbiór błyskotliwych obserwacji stosunków społecznych. Opowiadania te, choć osadzone w różnych kontekstach historycznych, uwzględniają specyfikę epoki wczesnych lat powojennych. Okres ten, dla niezależnych twórców, charakteryzujący się ograniczeniami, wynikającymi przede wszystkim z nowego porządku politycznego, którego Polska stała się częścią, wymagał od autorów nie tyle wnikliwej obserwacji, ale umiejętności eufemistycznego przekazu.

Stefan Wolski (ur. 24 października 1914 r. w Humaniu w guberni kijowskiej, zm. 23 marca 1992 r w Lublinie) - prozaik i poeta, adwokat, uczestnik lubelskiego życia literackiego.

Urodził się w polskiej rodzinie inteligenckiej pochodzenia szlacheckiego jako syn Walerego Ludwika Wolskiego herbu Ślepowron i Benigny Katarzyny z Sobańskich herbu Korczak. W okresie rewolucji październikowej, po zaginięciu ojca, matka repatriowała się z nim i starszym synem Antonim do Polski; ostatecznie w 1922 r. zamieszkał w Lublinie.

W 1928 r. rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. St. Staszica. Maturę zdał w roku 1935, po czym odbył służbę wojskową, kończąc kurs podchorążych rezerwy w Łucku. W roku akademickim 1936/1937 rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, pracując równocześnie w Zarządzie Miasta (był m.in. sekretarzem prezydenta miasta). W 1939 r. ożenił się z Reginą Kocyk.

Wojnę i okupację hitlerowską przeszedł w szeregach Armii Krajowej w stopniu podporucznika, następnie porucznika. Działał pod pseudonimem "Tomasz". Pełnił funkcję szefa kolportażu w komórce BIP okręgu.

Po wyzwoleniu kontynuował studia prawnicze na KUL-u, 30 sierpnia 1946 uzyskał stopień magistra prawa, po ukończeniu aplikacji sądowej, wpisany został na listę adwokatów. Jako adwokat podejmował się obrony ludzi sądzonych w czasach stalinowskich za działalność przeciwko systemowi. Uchodził za specjalistę w tego typu obronach.

Stefan Wolski był członkiem założycielem Lubelskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, w którego strukturach działał pełniąc min. funkcje sekretarza, skarbnika, wiceprezesa. Od tego czasu nieprzerwanie uczestniczył w zorganizowanych formach życia literackiego i artystycznego Lublina.W tym czasie organizował dla społeczeństwa Lublina i Lubelszczyzny tzw. "akcję literacką", tj. spotkania autorskie z udziałem członków oddziału oraz kolegów z innych oddziałow ZLP. Osobiście często i chętnie spotykał się w Lublinie i w terenie ze społeczeństwem, również z młodzieżą szkolną, starając się jak najbardziej wzbogacić jej wiedzę o literaturze polskiej i obcej, kulturze. Organizował "Wieczory Kameny" w Lublinie w latach 50 i 60. Współpracował z redakcjami: przed wojną "Czas", "Świt", po wojnie "Stolica", "Nowiny literackie", "Kamena" również jako członek redakcji.

Pochowany został na cmentarzu katolickim przy ulicy Lipowej w Lublinie.