Baśń muzyczna „Zamieszanie w Lichostanie” może być grana równie
dobrze przez zespoły dorosłe.

Zaczyna się niewinnie. Jakiś tam władca,
celebrowany przez opłacanych dworaków, zjeżdża ze swymi córeczkami
na karnawał. Być może zjawią się kandydaci na mężów. Ale tu zamiast tego,
starsza, Pendrakula, chce się pozbyć młodszej, Panieli, i zagarnąć
królestwo po ojcu wyłącznie dla siebie. Knuje spisek. W baśni namawiają
ją do tego Czarownice. W życiu odbywa się to bez mocy nadprzyrodzonych
i z reguły spisek udaje się. Bajka musi służyć wychowaniu, stąd w
„Zamieszaniu…” zło jest wykryte i napiętnowane. Zachowania dworaków,
gawiedzi, tłumu są tutaj typowe dla naszych rodaków. Lichostan to zatem…?
Niekoniecznie. „Calumniare audacter, semper aliquid haeret” – mówili już
starożytni Rzymianie. Tutaj niewinna Paniela, kiedy śpiewa w celi więziennej
piosenkę „Nie będzie wiosny”, robi wielkie wrażenie na widzach.
Czy sprawi, że będą lepsi? Być może...


Józef Jan Gałecki - mgr sztuki Akademii Muzycznej w Łodzi, absolwent Podyplomowego Studium Kierowania Działalnością Kulturalną na Uniwersytecie Warszawskim, nauczyciel muzyki, kompozytor, autor tekstów. Członek zwyczajny Stowarzyszenia Autorów ZAiKS: Sekcji "B" - Autorów Muzyki Rozrywkowej i Tanecznej i Sekcji "D" - Autorów Małych Form Literackich. Kierownik zajęć pozalekcyjnych w łódzkich szkołach średnich (1963/90); dyrektor Zakładowego Domu Kultury Łódzkich Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Obrońców Pokoju "Uniontex" (1974/93); członek Rady Programowej TVP (1981/89); założyciel i kierownik artystyczny Dziecięcego Zespołu Estradowego "Sezamki" (1983/2003). Jako pedagog i wychowawca kierował się ideą wychowania przez sztukę.
Więcej na: www.josgal.pl