Tbilisi - stolica Gruzji - to niepowtarzalne i jedyne w swoim rodzaju miasto leżące na styku dwóch kultur - europejskiej i orientalnej, na pograniczu trzech wielkich religii świata, goszczące od wieków liczne mniejszości narodowe.

Celem niniejszej pracy jest próba odtworzenia życia społeczności żydowskiej, która na terenie Jordanowa funkcjonowała w ramach zorganizowanej struktury gminnej od ostatniego ćwierćwiecza XIX wieku do roku 1939 i podczas tragicznych lat okupacji, które ostatecznie doprowadziły do jej unicestwienia.

Życie jest walką — debiut pisarski Autorki, nie jest typowym zapisem wspomnień. Jest to raczej rodzaj świadectwa, w którym na podstawie historii rodziny, polskiego narodu i swojego własnego życia, przedstawia ona diagnozę przyczyn i sensu ludzkich cierpień, trudności, a także decyzji.

Podstawowe pytanie, na które Autorka poszukuje odpowiedzi, dotyczy znaczenia twórczości (artystycznej) dla życia/biografii absolwentów Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi (traktowanych jako reprezentanci osób instytucjonalnie związanych z twórczością). Jest to pytanie o tyle nowatorskie, że nie odnosi się – jak to ma zazwyczaj miejsce w literaturze – do życia uznanych twórców, ani nie koncentruje się na wytworach artystycznych badanych osób.

Chciałoby się rzec, że niniejsza książka nie należy do literatury autobiograficznej, ale tak nie jest. Ten tworzony z pasją opis mojego życia jest właśnie dziełem, a to co czyni je choć trochę wyjątkowym jest potrzeba serca, z którą je napisałam. Chcę, aby przede wszystkim czytali je moi najbliżsi oraz osoby które miałam przyjemność poznać i gościć w swym sercu przez długie lata. Spór o sens życia ma naturę filozoficzną i toczy się od zarania dziejów ludzkości.

Autor to jedna z wybitniejszych postaci życia literackiego Japonii początków XX wieku: pisarz eseista, dramaturg, a przede wszystkim świetny nowelista. Jego opowiadania tłumaczono na wiele języków i i stanowiły podstawę do pracowania scenariuszy filmowy, np. słynny film Akiry Kurosawy Rashomon, nagrodzony Oscarem w 1951 roku.

Lucyna Kleinert autorka włoskich wspomnień, które ukazały się w 2013 roku i kojarzona z opowieściami o Italii, tym razem we wspomnieniach z czasów PRL- u.

Jan le Vacher (1619–1683), któremu poświęcony jest ten tomik, był pierwszym z grona laza-rystów, podejmująych się najważniejszego zadania w muzułmańskich krajach.