Część druga podręcznika języka koreańskiego zawiera informacje na temat morfologii i składni koreańskiej oraz zestaw praktycznych zwrotów i ćwiczeń.

Klasyczny język mongolski, który wykształcił się na przełomie XII/XIII w., należy wraz z innymi odmianami mongolskiego oraz językami tungusko-mandżurskimi do tzw. ligi ałtajskiej. Używany jest tylko w piśmiennictwie oficjalnym w Mongolii Wewnętrznej, a w Republice Mongolskiej w celu podkreślenia związków z tradycją.

Jest to pierwsze w języku polskim i oryginalne w skali światowej studium poświęcone historii, tradycji i technologii kulinarnej ludności asyryjskiej.

Książka jest jedyną, jak dotąd, w świecie antologią legend Mandżurów i innych ludów, związanych z historyczną Mandżurią. Autor, znany mandżurysta, wykonał ogromną pracę, gromadząc dziesiątki rozproszonych po różnych, zwykle trudno dostępnych źródłach tekstów, tłumacząc je i opatrując niezbędnymi komentarzami.

Leksykon obejmuje okres przedrepublikański i Republiki Tureckiej. Hasła ułożone w porządku alfabetycznym podają wiadomości w sposób syntetyczny i odnoszą się do wszystkich dziedzin życia Turcji współczesnej i czasów dawniejszych, od zagadnień politycznych, ustrojowych na obyczajach i sztuce kulinarnej kończąc.

Zbiór prac naukowych prezentujących dorobek Zakładu Arabistyki i Islamistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Pierwszy tom zawiera studia nad sztuką przekładową romantyków polskich oraz przekład arabskiego romansu rycerskiego Opowieść o Az-Zirze Salimie.

Praca opisuje i analizuje świadomość, myśli, sądy. poglądy, uczucia, wierzenia i wyobrażenia społeczeństw z różnych grup społecznych wielu kontynentów, które autor poznał w bezpośrednich badaniach naukowych.

Pierwsza w Polsce próba hasłowego ujęcia różnorodnych przejawów sztuki chińskiej, od anonimowych malowideł ściennych sprzed kilku tysiącleci po współczesną architekturę ludową.

Zbiór wierzeń, mitów i obrzędów zwartych w najstarszych eposach i legendach ludów tureckich, zamieszkujących tereny południowej Syberii, z komentarzem i odwołaniami do wspólnych indoeuropejskich i tureckich źródeł tradycji.

Mahomet, właściwie Muhammad Ibn Abd Allah (570-632), prorok islamu, zostawił swoim wiernym objawiony Koran i hadisy - kanoniczne teksty islamu zawierające wypowiedzi, opinie, sprawozdania z różnych wydarzeń z życia Mahometa.